Boleh kata hari2 jumpa. Nampak je kat kelas tu. Selalu je usha. Walaupon kdg2 tu kat belakang. Nak tak nak kena toleh la jugak. Dah macam ade magnet kalo tak tengok hilang kena culik. Rindu yang tak munasabah. Tak tau kenapa.
Walaupon kite macam tu, rase jauh sngt kdg2 tu. Rase macam sorg kt Burkina Faso, sorg lg kt Samoa. Macam ade barrier. Padahal gune pintu masuk/keluar same je. Selalu je lalu depan, belakang, sebelah2. Tak tau nak tegur ape, cakap ape. Kdg2 memang nak sngt sembang, ckp, buat biasa macam orang lain bila tgk dari jauh.
Tapi...
Bila dah depan2, mula la masing2 pon diam. Ckp pon sepatah dua je. Speechless. Ade mase2 tu segan nak mati nak ckp. Nervous, segan, malu. Tak tau nak ckp ape. Boleh tgk je. Ade jgk mase2 yg xde la smpai tahap giga pnye malu. But still, malu2 kucing.
Macam dekat tapi jauh.
p/s: awak pon rase cmtu ke? nape ek?
No comments:
Post a Comment